“Het is lastig om een concreet startpunt te noemen, mijn depressie heeft mijn leven jarenlang beïnvloed, maar als ik terugkijk weet ik dat de overstap van het basisonderwijs naar het middelbaar onderwijs voor mij heel erg moeilijk was.”
‍
Lynn startte op de Havo, maar kreeg Kader advies in de tweede klas en belandde uiteindelijk in haar 3e jaar op de Isselborgh waar ze Mavo is gaan doen.

“Ik voelde me niet thuis op deze school maar ik wilde wel graag mijn diploma halen. In het eindexamenjaar was ik er helemaal klaar mee en wilde ik niet meer naar school. De docenten hebben mij gestimuleerd om alles op alles te zetten zodat ik toch een diploma zou behalen.”

Lynn slaagde erin haar diploma te behalen, echter daarna ging het emotioneel gezien al vrij snel bergafwaarts. Nadat de diagnose depressie is gesteld ontvangt Lynn ondersteuning en therapie en gaat het langzaamaan iets beter.

“De coronatijd was voor mij fijn, want toen was ik niet meer de enige die stil stond. Mijn leven stond namelijk al een tijd stil terwijl mijn leeftijdsgenoten naar school en naar hun werk gingen. Er kwam tevens meer begrip voor mijn mentale problemen.”‍

Echter als er in Lynn haar privésituatie diverse problemen ontstaan en Lynn door een knieoperatie alleen maar in bed kan liggen zakt ze opnieuw in haar depressie. Dankzij de juiste hulp en begeleiding is er een traject gestart waarbij Lynn in kon stromen in een laagdrempelige vorm van onderwijs. Tevens heeft ze ACT therapie gedaan hetgeen haar eigen kracht heeft versterkt ten aanzien van het omgaan met negatieve gedachten. Inmiddels volgt Lynn de opleiding social work en wil zij later jongeren gaan ondersteunen die in soortgelijke situaties zitten als waar zij zich in bevond.

Lynn ontvangt momenteel nog ambulante ondersteuning van Workmate Company;

“Ik wil het heel graag zelf doen, maar ik heb af en toe een beetje hulp nodig. Ik vind het lastig om hulp te vragen, maar als ik dat dan doe dan vind ik het eigenlijk wel heel erg fijn en kan ik vervolgens zelfstandig weer verder.
Ik voel mij gelijkwaardig behandeld, mijn begeleidster kijkt naar hoe het écht met mij gaat en snapt mij. Ik kan fijn met haar praten en ben inmiddels op het punt aanbeland dat ik nog af en toe moet ventileren. En dankzij bepaalde tips kijk ik anders tegen dingen aan.”

‍